Ukrayna her sene Kasım ayında Golodomor’da kaybettiği milyonları anıyor.
1932 – 1933 yılları arasında -bazı kaynaklara göre 3,9 bazılarına göre 7 milyon- Ukraynalının açlıktan öldüğü Golodomor’un üzerinden 84 yıl geçti.
Dünyanın en bereketli toprağı olarak kabul edilen kara toprağın dörtte üçüne sahip bir ülkede milyonlarca insanın açlıktan ölmesi, bugün Ukrayna ve insanlık için “kara” bir sayfa.
Hayatta kalanların korku ile andığı iki uzun yılın bıraktığı derin izler, bugün 86 yaşında olan Galina Fedorovna’nın şu sözleri ile önümüzdeki kuşaklara taşınıyor
“Annemle babamın akşamki sözlerini hatırlıyorum.
Babam anneme o gün komşuya gittiğini ve orada çorba kaynadığını gördüklerini söylemişlerdi.
Bir gün kapının önünde komşunun beş çocuğu açlıktan bitkin düşmüş durumda oturuyorlardı. Babam ‘sizin yiyecek çürümüş patatesiniz bile yok bu çorbayı nasıl yapıyorsunuz?’ diye sormuş.
Ev sahibi kadın fısıltı ile “küçüklerden biri” demiş. Nasıl bir dehşet!!! Büyük çocuklarının karnını doyurabilmek için en küçüğü kurban etmişler.
Ben bu hikayeyi duyunca bütün gece uyuyamadım. Çünkü ben de ailedeki en küçüktüm. Annem neden uyumadığımı sorduğunda ‘beni yiyeceğinizden korkuyorum’ diye yanıt verdim. Annemin bana sarılarak ağladığını hatırlıyorum.”
Galina Fedorovna’nın hikayesi Segodnya.ua’dan alınmıştır.
